- ἀπιστίας
- ἀπιστίᾱς , ἀπιστίαunbelieffem acc plἀπιστίᾱς , ἀπιστίαunbelieffem gen sg (attic doric aeolic)
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ἀπιστίας
Look at other dictionaries:
невѣриѥ — НЕВѢРИ|Ѥ (38), ˫А с. Неверие, безверие; сомнение: аще ли нѣции ѥще въ невѣрьи сѹще ти тако въ правовѣрьныихъ стадо причьтени. (ἐν τῇ ἀπιστιᾳ) КЕ XII, 62б; и аще пр(е)бывають дѣти. в таковѣмь невѣрьи. (ἐν τῇ ἀπιστιᾳ) КР 1284, 311а; х(с)вы мч҃нкы… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
невѣрованиѥ — НЕВѢРОВАНИ|Ѥ (13), ˫А с. Безверие, неверие; сомнение: невѣрованиѥмь погыбающии||мъ несъмысльство ѥсть. а вѣрою сп҃саѥмыимъ сила б҃жи˫а ѥсть. СкБГ XII, 18–19; и помози невѣрованию моѥму. ЧтБГ к. XII сп. XIV, 45б; вы невѣрованьѥмь болите. и не… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
невѣрьствиѥ — НЕВѢРЬСТВИ|Ѥ (28), ˫А с. 1. Неверие; сомнение: и ни ѥдиного съмѹщени˫а писанымъ ѹмножѧющюсѧ. чьтѹщихъ помыслы невѣрьстви [так!] колѣблеть. УСт XII/XIII, 27 об.; фомино невѣрьствиѥ древле ˫авѣ всѣ(м). Пал 1406, 208а; без невѣрьстви˫а в роли нар.… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
невѣрьство — НЕВѢРЬСТВ|О (34), А с. 1. Неверие; сомнение: тако съдьржатсѧ собѣ. ненависть ѿ гордости. гордость ѿ ˫арости. ˫арость ѿ невѣрьства невѣрьствиѥ. ѿ слабости Пр 1383, 7г; творити повелѣваема˫а ѿ бѣсовъ... в лѣности. в невѣрьствѣ. в похуленьи въ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
невѣрьствьнъ — (1*) пр. То же, что невѣрьныи в 3 знач.: да никогда бѹдеть комѹждо васъ ср(д)це лѹкаво и невѣрьствьно ѥгда ѿстѹпити ѿ б҃а живаго (ἀπιστίας) ГА XIII–ХIV, 110а … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
Τυνδάρεος — και αττ. τ. Τυνδάρεως, εω, και έου και εος, ο, ΝΑ 1. μυθ. γιος τού Οιβάλλου και τής Γοργοφόνης ή τής Βάτειας, αδελφός τού Ικαρίου, τού Ιπποκόωντος, τού Αφαρέως, τού Λευκίππου και τής Αρήνης, θνητός σύζυγος τής Λήδας και πατέρας τής Ελένης, τής… … Dictionary of Greek
απόληψη — Οικονομικός όρος που συνίσταται στην είσπραξη χρηματικών ποσών του επιχειρηματία ως ιδιώτη από την επιχείρησή του. Το νομότυπο της α. συναρτάται με πλήθος τυπικές διαδικασίες, αλλιώς μπορεί να στοιχειοθετήσει αστικά αλλά και ποινικά αδικήματα… … Dictionary of Greek
δήμαρχος — Ο αιρετός άρχοντας του δήμου. Στην αρχαία Αθήνα οι δ. εκλέγονταν για έναν χρόνο και ήταν εξουσιοδοτημένοι να συγκαλούν τη συνέλευση των δημοτών και να φροντίζουν για την εκτέλεση των αποφάσεών της, να διαχειρίζονται τα χρήματα του δήμου, να… … Dictionary of Greek
εναγής — ές (AM ἐναγής, ές) αυτός που ενέχεται σε άγος*, ο μολυσμένος από κάποιο φόνο ή ανοσιούργημα, καταραμένος, αφορισμένος, αποτρόπαιος αρχ. 1. (για λόγους ή πράγμ.) βδελυρός, μυσαρός, ανόσιος 2. αυτός που δεσμεύεται με κατάρα εναντίον του για την… … Dictionary of Greek
εξαπατώ — (AM ἐξαπατῶ, άω) (επιτ. τ. τού απατῶ, συχνά και χωρίς επιτ. σημ.) 1. ξεγελώ, κοροϊδεύω, δολιεύομαι, παραπλανώ (α. «τόν εξαπατά με υποσχέσεις» β. «ἐμέ δ ἐξηπάτησεν Ἀθήνη», Ομ. Ιλ.) 2. (για γυναίκα) με απατηλές υποσχέσεις παρασύρω, ξεπλανώ,… … Dictionary of Greek
